لبهایت را به لبهایم نزدیک کن

بگذار گرمی نفسهایت وجودم را بسوزاند

نفسهایت با من حرف میزند

و چه بلند فریاد میکشد

با من بمان

یواشتر ، روزگار خواب است

نگذار روزگار بیدار شود

که لذت خاله بازی های ما را

همچون پدری خشمگین

از ما بگیرد.

بگذار بازدم تو دم من باشد

بگذار هوا را بین لبهایمان قسمت کنیم

بگذار........